Nieuws en actualiteiten
vanuit De Drieklank

Woestijn van eenzaamheid 
Eenzaamheid is van alle tijden en plaatsen. De woorden ‘eenzaamheid’ of ‘alleen’ komen in de Bijbel niet eens zo vaak voor, maar de ervaring van eenzaamheid zie je wel op allerlei manieren terugkomen. 

Voor die ervaring zou je het beeld van een woestijn kunnen gebruiken. De woestijn is in de Bijbel een eenzame plek. Dat betekent vooral: een plaats waar je er alleen voor staat, waar je geen beroep kunt doen op de gastvrijheid van anderen en waar je niet zomaar aan je eten en drinken kunt komen. Een woestijn is een plek waar je moet knokken voor alles wat voor anderen vanzelfsprekend lijkt: mensen om op te leunen, de kracht om de dingen van elke dag aan te vatten. 

Het Oude Testament van de Bijbel bevat een verhaal waarin de woestijn en de eenzaamheid samenvallen. Dat verhaal gaat over de profeet Elia (1 Koningen 19). Schijnbaar heeft hij groot succes gehad. Zo heeft hij een grote groep concurrerende Baälpriesters van een andere godsdienst overtuigend de mond gesnoerd. Maar de koningin (die aanhanger is van de Baälgodsdienst) laat hem weten dat Elia juist met dat succes zijn doodvonnis heeft getekend. 

Nu voelt Elia zich van alles en iedereen verlaten. Zijn levensmissie wordt hem onmogelijk gemaakt. Alles waar hij zich voor heeft ingezet en waarmee hij dacht iets eigens te zijn, is voor niets geweest. Elia reageert verbitterd door het menselijk contact dat hij nog heeft (een knecht) te verbreken en zelf zonder eten en drinken de woestijn op te zoeken. Hij creëert zijn eigen woestijn van eenzaamheid om kapot te maken wat hij nog heeft.  

Liefde en geduld 
Elia gaat provoceren en maakt zijn woestijn van eenzaamheid nog groter. Een eenzaam mens die de contacten die hij nog heeft afbreekt, alsof hij zichzelf wil straffen of het gevoel wil hebben dit dan tenminste nog zelf in de hand te hebben. 

Het is een ervaring van eenzaamheid die in de Bijbel door God met liefde en geduld omgeven worden. Aan Elia wordt in de woestijn brood en water aangereikt, en God komt hem tegemoet als een zachte bries. De eenzaamheid van zijn levenstaak wordt niet opgelost of van hem afgenomen. Maar als hij met zachte drang uit de woestijn 

zijn leven weer in stapt, ontmoet hij een nieuwe profetenleerling, Elisa, die zijn missie zal overnemen. Hij staat er niet alleen voor en zijn inzet is niet vergeefs geweest.  

Verbinden 
Elia heeft het taai, door wie hij is, door zijn levensmissie, door wat op zijn weg is gekomen. Zijn eenzaamheid wordt niet ´opgelost´, in die zin dat een knelpunt uit zijn leven wordt weggenomen. Maar zijn eenzaamheid krijgt wel een wending in een ontmoeting met God in de kern van zijn eenzaamheid: in het hart van zijn woestijn. 

Daarna komt er iemand op zijn pad: een leerling die op zijn eigen manier een missie voortzet. Het zal nooit hetzelfde zijn als vroeger en niet zoals hij het zich had voorgesteld. Maar Elia gaat zich weer met iemand verbinden. NIeuwe banden laten een woestijn van eenzaamheid tot bloei komen. Dat doet een mens goed. 

Van 27 september tot en met 6 oktober is er een `week tegen de eenzaamheid`, waar de Protestantse Kerk ook aan meewerkt. Zie de website www.samentegeneenzaamheid.nl. Dat is een mooie gelegenheid voor wie zich Elia voelt om te kijken wat voor nieuwe contacten zich aandienen, of om in de omgeving van straat of werk rond te kijken wie wat aandacht kan gebruiken. Laat de woestijn van Den Haag bloeien! 

Door: Theo Hettema