Nieuws en actualiteiten
vanuit De Drieklank

31 juli 2019
Er gaat voor mij geen vakantie voorbij of ik bezoek wel ergens een kerk. Het gebeurt doordeweeks, maar zeker op zondag wanneer we –waar we ook zijn– een kerk zoeken om samen met de mensen daar, de dienst mee te maken. Ik overdrijf niet – het is altijd een prachtige en inspirerende ervaring om bij andere christenen op bezoek te zijn.
In een kerkzaal is de ruimte op zich vaak al een verademing. De beslotenheid en de uitnodigende entourage om ergens te gaan zitten mediteren en bidden, even tot rust te komen, is weldadig. Waar vind je die plekken nog?

Meestal hangt er aan een muur een kruis –vaak ook verlicht– op een centrale plek. De kerk is immers de plek waar het om Jezus gaat – de gekruisigde en opgestane Heer is het centrum van ons geloof. Het kruis is niet alleen maar het symbool voor christenen, maar vooral de oorsprong van ons geloof, de plek van liefde, genade en nieuw leven. Zonder het kruis van Jezus waren er geen kerken en waren wij geen christenen.
Opvallend dat het kruis bijna altijd aan een muur hangt. Het is alleen vanuit de kerkruimte te zien – een muur sluit het af van de buitenwereld. Door de muur is het kruis iets binnenkerkelijks geworden. Afgesloten van alles en iedereen overdenken wij Jezus overgave voor ons.
Het begon anders – op een heuvel buiten Jeruzalem.
Het kan ook anders. Toen wij vorig jaar in Ierland op vakantie waren, waren we te gast in een klein dorpskerkje. Het eerste wat opviel toen we de kerk binnenkwamen was het kruis in het koorraam. Tijdens de dienst keken we niet alleen naar het altaar en de dominee, maar vooral naar het prachtige raam daarachter. We zagen de wolken, de bomen, de golvende graanvelden en de vogels vlogen voorbij.

Het ontroerde me. Midden in de schepping –met de stad in de verte– hing daar het kruis. Het lichtte op in een landschap dat op zichzelf ook al een boodschap van Gods grootheid en trouw was. Langs het kruis heen keken we in Gods wereld. Een wereld die vaak helemaal niet zo liefelijk is en waarin zoveel duisternis, gebrokenheid en onrecht heerst. Maar het kruis van de hoop en de liefde hing daar middenin. De wereld heeft dit kruis hard nodig. Wat er ook gebeurt –wat je ook overkomt– Gods genade licht erover op en de opgestane Heer geeft er zin en toekomst aan.

“De aarde zelf is veel te klein,
voor wie U waarlijk loven wil.
Uw liefde is een groot geheim,
zij vraagt geheel mijn hart en ziel.” (NLB, 578)

Bas Plaisier