Nieuws en actualiteiten
vanuit De Drieklank

29 juni 2021

Een paleis in de tijd
Op de zevende dag had God zijn werk voltooid, op die dag rustte hij van het werk dat hij gedaan had. God zegende de zevende dag en verklaarde die heilig, want op die dag rustte hij van heel zijn scheppingswerk (Genesis 2:2-3).

Voor veel mensen staat de zomervakantie op het punt van beginnen. Nog even doorzetten voor de laatste loodjes, maar dan is er tijd voor ontspanning, vakantie, bijkomen. Ik heb het nodig, merk ik, om eens in de zoveel tijd afstand te nemen en uit te rusten: om te verwerken waar ik mee bezig was en weer op te laden.

God rust ook, zo lezen we in Genesis. Na zes dagen werken aan de schepping, aan de pracht van zeeën en bergen, vogels en vissen, dieren en mensen is daar het moment van voltooiing: de zevende dag. De sabbat. De dag dat God ophoudt met zijn werk. Op de zevende dag schept God de rust. Nog voordat Adam aan het werk gezet wordt in Genesis, zegt God dat de schepping goed is.

Die sabbat is meer dan simpelweg ‘niet werken’: de sabbat is een ‘paleis in de tijd’, zo zegt rabbijn Abraham Heschel. Het is een dag om uit te rusten en afstand te nemen en om daarin stil te staan bij wat er echt toe doet. Het is een dag om ons op God en zijn Geest te richten – een ‘moment van de eeuwigheid in de tijd’, een dag om te genieten van het goede dat God geeft. Zo is de sabbat de kroon op de schepping.

Rust als een gave, om met God te genieten van zijn schepping – ik heb het idee dat we dat wel eens uit het oog verliezen. Als ik naar mezelf kijk, of naar de mensen om me heen, zie ik vooral veel onrust: iedereen noemt zichzelf druk en veel mensen om mij heen zijn bezig met zichzelf bewijzen, carrière maken, vooruit komen. Als ik naar de burn-outcijfers kijk, heb ik het idee dat het buiten mijn leeftijdsgroep niet heel anders is. Dan vraag ik me af: wat zoek ik eigenlijk door hard te werken? Wat levert het me op?

We hebben die sabbat hard nodig – op zondag, of op momenten door de week. En ik hoop eigenlijk dat u dat ook doet: bewust momenten op de dag of dagen in de week markeren waarop er niets hoeft. Niet alleen om uit te rusten, maar ook om ruimte te maken: om op adem te komen, tijd voor elkaar te hebben, God te ontmoeten. Momenten als een oase.

En misschien kan ook deze zomer zo’n moment zijn: een periode om uit te rusten en bij te komen. Om vrienden en familie te ontmoeten. Om stil te worden, ons op God te richten en in de schoonheid van natuur en cultuur God te ontmoeten – de God die hemel en aarde, maar bovenal ook de rust geschapen heeft.

Ik hoop dat in ieder geval te proberen deze zomer. Daarmee komt helaas ook een einde aan mijn stage bij De Drieklank. Ik wil u enorm bedanken voor uw vertrouwen in de afgelopen tijd – bij de bezoeken, het voorgaan in de dienst en de andere plekken waar ik betrokken mocht zijn. Het was voor mij een leerzame tijd, waarin ik ben gegroeid in mijn rol als (toekomstig) predikant. Mooi vond ik om te zien hoe u met heel verschillende achtergronden, ondanks de verschillen en de beperkingen van dit jaar, zoekt om samen gemeente te zijn. Ook ben ik geraakt door de gedrevenheid die ik op tal van plekken ben tegengekomen om Jezus Christus te volgen, en ik hoop dat we elkaar daarin blijven ontmoeten. Het ga u goed!

Rens de Ronde