Nieuws en actualiteiten
vanuit De Drieklank

14 februari. Valentijnsdag. Etalages kleuren rood, alle reclamefolders lieten zien dat we iets moesten kopen voor onze geliefden: parfum, bloemen, chocolade of iets anders. Valentijnsdag lijkt elk jaar groter te worden. En eerlijk gezegd kan ik me daar wel een beetje aan ergeren. Het lijkt wel een verplichting om cadeaus te kopen, waardoor ik het vooral als een commerciële uitvinding zie.

Op de zondag na Valentijnsdag hadden we onze maandelijkse viering als huis-tuin-en-keuken-kerk. Deze viering had als thema: liefde. We startten met een heerlijke lunch. Samen eten verbindt: genieten van het eten en tijd om met elkaar te praten. Iedereen had iets meegenomen en dat deelden we met elkaar. Croissantjes, stokbrood, ontbijtkoek, fruit, borek, gebakken en gekookte eieren, een overvloed van lekkers. 

Na de lunch lazen we een gedeelte uit 1 Johannes 4. Het gedeelte gaat over Gods liefde en over de liefde voor elkaar. Er zijn zoveel vormen van liefde: tussen partners, tussen ouders en kinderen, tussen vrienden, tussen gemeenteleden. Vanuit Gods liefde mogen en moeten wij elkaar ook liefhebben en soms valt dat natuurlijk niet mee. Mijn gedachten hierover wil ik met jullie delen. In ieder gezin is weleens ruzie. Al houd je nog zoveel van iemand, soms botst het. En ik denk dat dat er ook gewoon bij hoort. Maar de spanning of de liefde of beide zit in het punt van het weer goed kunnen maken. 

Omdat we een buurtkerk zijn, gingen we ook iets doen in de buurt. Het witte bruggetje bij de Moerweg, aan het einde van Jan Luijkenlaan kreeg een poetsbeurt. Alle groene aanslag werd met vereende krachten weggeboend en er verscheen een stralende, witte brug. Anderen deelden rozen uit aan voorbijgangers. De voorbijgangers waren verrast: ‘Is dat zomaar voor mij?’ 

Inmiddels denk ik dat Valentijnsdag niet puur een commerciële uitvinding hoeft te zijn, maar een dag mag zijn om de liefde in te vieren, om de pijn rond liefde te zien en vooral Gods liefde als voorbeeld te gebruiken.

Met vriendelijke groet namens Geloven in Moerwijk,
Willemijn Terlouw