26 okt 2024
Meditatie: Memento mori
Psalm 84
Voor de koorleider. Op de wijs van De Gatitische. Van de Korachieten, een psalm.
Hoe lieflijk is uw woning, HEER van de hemelse machten. Van verlangen smacht mijn ziel naar de voorhoven van de HEER. Mijn hart en mijn lijf roepen om de levende God.
Zelfs de mus vindt een huis en de zwaluw een nest waarin ze haar jongen neerlegt, bij uw altaren, HEER van de hemelse machten, mijn koning en mijn God.
Gelukkig wie wonen in uw huis, gedurig mogen zij U loven. sela. Gelukkig wie bij U hun toevlucht zoeken, met in hun hart de wegen naar U.
Trekken zij door een dal van dorheid, door hen verandert het in een oase; rijke zegen daalt als regen neer.
Steeds krachtiger gaan zij voort om in Sion voor God te verschijnen.
HEER, God van de hemelse machten, hoor mijn gebed, luister naar mij, God van Jakob. sela.
God, ons schild, zie naar ons om, sla goedgunstig het oog op uw gezalfde.
Beter één dag in uw voorhoven dan duizend dagen daarbuiten, liever op de drempel van Gods huis dan wonen in de tenten der goddelozen.
Want God, de HEER, is een zon en een schild. Genade en glorie schenkt de HEER, zijn weldaden weigert Hij niet aan wie oprecht hun weg gaan.
HEER van de hemelse machten, gelukkig de mens die op U vertrouwt.
Naar aanleiding van een uitvaart in onze gemeente kwam een gemeentelid op het idee dat het jaarthema ‘Als nieuw, leven in Gods Koninkrijk’ ook uitnodigt om over ons eigen sterven na te denken. Het is een onderwerp waar we eigenlijk allemaal liever niet over nadenken. We schuiven het voor ons uit, we wachten tot het moment daar is door ziekte en we er wel over moeten nadenken. En soms wachten we ook zelfs dan nog en weten we bij overlijden eigenlijk nauwelijks van elkaar wat onze geliefden zouden willen. Toch moedig ik gemeenteleden altijd aan, ook in de pastorale gesprekken om daar over te praten. Regelmatig vraag ik of jou: Bent u bang om ouder te worden of te sterven? Als je het bespreekbaar maakt, opent het gesprek zich en komt er juist ook ruimte om door de kwetsbaarheid heen te delen wat je bezighoudt, waar je over in zit, waar je naar uitziet.
In deze maand gedenken we onze geliefde gemeenteleden die ons ontvallen zijn. We hopen hen te gedenken in een mooie persoonlijke dienst op 24 november waarin we stilstaan bij hun leven en troost zoeken bij God.
In het verdriet en gemis van geliefden komen er ook allerlei gedachten, herinneringen en vragen naar boven. Het is fijn die als gemeenschap te delen, soms in de dienst of na de dienst bij de koffie, op de kringen, maar ook in de vele ontmoetingen die er zijn tussen gemeenteleden doordeweeks. Gemeenteleden steunen elkaar en troosten elkaar.
In Psalm 84 gaat het over wonen in Gods eeuwige huis. Gelukkig wie wonen in Gods huis staat er in onze Psalm. Deze Psalm gaat over een verlangen naar het wonen bij God. De Psalmist is zo enthousiast over het wonen bij God dat hij ons als het ware meeneemt in dat verlangen. In poëtische taal wordt er gesproken over de woning van God: hoe lieflijk is uw woning, mijn ziel verlangt naar de voorhoven van de Heer.
Herkennen we ons in dat verlangen? Misschien wel als je dagelijks alle beelden ziet in de wereld, van oorlog en geweld, van pijn en verdriet. Beelden waarvan we niet goed weten hoe het ooit goed moet komen. In mijn wanhoop strek ik me dan meestal uiteindelijk maar uit naar God: ik verlang dan naar zijn woning, waar recht en gerechtigheid is, waar het goed is. Waar geen dood en pijn meer is. Waar kinderen veilig zijn.
Misschien verlang je er ook naar als dit jaar een geliefde je is ontvallen. Je rouwt en in het gemis kun je soms verlangen naar de plek waar die ander is. Waar je in Christus verenigd wordt, Thuis komt. De glans van het leven kan zo veranderd zijn, waardoor je zelf ook naar het wonen bij God verlangt.
Maar ons verlangen wordt ook wel beproefd, want we willen ook heel graag lang leven op aarde. Meemaken dat onze kinderen groot worden, onze kleinkinderen opgroeien. Leven omdat je nog zoveel wilt doen, leven omdat je zo geniet van alles wat je mag doen in je werk, thuis of op school. Een sterke levensdrang kenmerkt ons mensen, wat natuurlijk ook iets is dat God ons geeft.
Hoe leef je dan in verlangen naar het huis van de Heer? En hoe kun je er ook naar toe-leven? In deze mooie Psalm klinkt de weg van ons leven:
Gelukkig wie wonen in uw huis, gedurig mogen zij U loven. sela
Gelukkig wie bij U hun toevlucht zoeken, met in hun hart de wegen naar U.
Trekken zij door een dal van dorheid, voor hen verandert het in een oase; rijke zegen daalt als regen neer.
Steeds krachtiger gaan zij voort om in Sion voor God te verschijnen.
We worden aangemoedigd om op onze levensweg onze toevlucht te zoeken bij God, in alle dagelijkse dingen. In de moeilijkheden en de vreugden die op je weg komen, God zoeken. Telkens weer. En dan ga je steeds ‘krachtiger’ voort, staat er in de Psalm. In die reis van je leven ontstaat dat verlangen.
Dat verlangen ontstaat in gebed, in het zoeken van Gods toevlucht en nabijheid juist op alle doordeweekse dagen van je leven. Een diep verlangen; beter 1 dag in uw voorhoven op en op de drempel van Gods huis, dan duizend dagen daarbuiten.
Dat verlangen ontstaat ook wanneer we met elkaar praten over Gods huis waar we naar onderweg zijn. In de kerk, in de diensten, in gesprekken met elkaar. En juist dat verlangen helpt ons ook om over ons eigen sterven te praten. We hopen dat in dit seizoen op verschillende momenten te gaan doen. Memento mori, gedenk te sterven, of: denk eraan te moeten sterven. Het is een opdracht voor ons allemaal, om zo op weg te zijn en ‘als nieuw’ te worden in het licht van Gods Koninkrijk.
ds. Jantine Veenhof
Voor de koorleider. Op de wijs van De Gatitische. Van de Korachieten, een psalm.
Hoe lieflijk is uw woning, HEER van de hemelse machten. Van verlangen smacht mijn ziel naar de voorhoven van de HEER. Mijn hart en mijn lijf roepen om de levende God.
Zelfs de mus vindt een huis en de zwaluw een nest waarin ze haar jongen neerlegt, bij uw altaren, HEER van de hemelse machten, mijn koning en mijn God.
Gelukkig wie wonen in uw huis, gedurig mogen zij U loven. sela. Gelukkig wie bij U hun toevlucht zoeken, met in hun hart de wegen naar U.
Trekken zij door een dal van dorheid, door hen verandert het in een oase; rijke zegen daalt als regen neer.
Steeds krachtiger gaan zij voort om in Sion voor God te verschijnen.
HEER, God van de hemelse machten, hoor mijn gebed, luister naar mij, God van Jakob. sela.
God, ons schild, zie naar ons om, sla goedgunstig het oog op uw gezalfde.
Beter één dag in uw voorhoven dan duizend dagen daarbuiten, liever op de drempel van Gods huis dan wonen in de tenten der goddelozen.
Want God, de HEER, is een zon en een schild. Genade en glorie schenkt de HEER, zijn weldaden weigert Hij niet aan wie oprecht hun weg gaan.
HEER van de hemelse machten, gelukkig de mens die op U vertrouwt.
Naar aanleiding van een uitvaart in onze gemeente kwam een gemeentelid op het idee dat het jaarthema ‘Als nieuw, leven in Gods Koninkrijk’ ook uitnodigt om over ons eigen sterven na te denken. Het is een onderwerp waar we eigenlijk allemaal liever niet over nadenken. We schuiven het voor ons uit, we wachten tot het moment daar is door ziekte en we er wel over moeten nadenken. En soms wachten we ook zelfs dan nog en weten we bij overlijden eigenlijk nauwelijks van elkaar wat onze geliefden zouden willen. Toch moedig ik gemeenteleden altijd aan, ook in de pastorale gesprekken om daar over te praten. Regelmatig vraag ik of jou: Bent u bang om ouder te worden of te sterven? Als je het bespreekbaar maakt, opent het gesprek zich en komt er juist ook ruimte om door de kwetsbaarheid heen te delen wat je bezighoudt, waar je over in zit, waar je naar uitziet.
In deze maand gedenken we onze geliefde gemeenteleden die ons ontvallen zijn. We hopen hen te gedenken in een mooie persoonlijke dienst op 24 november waarin we stilstaan bij hun leven en troost zoeken bij God.
In het verdriet en gemis van geliefden komen er ook allerlei gedachten, herinneringen en vragen naar boven. Het is fijn die als gemeenschap te delen, soms in de dienst of na de dienst bij de koffie, op de kringen, maar ook in de vele ontmoetingen die er zijn tussen gemeenteleden doordeweeks. Gemeenteleden steunen elkaar en troosten elkaar.
In Psalm 84 gaat het over wonen in Gods eeuwige huis. Gelukkig wie wonen in Gods huis staat er in onze Psalm. Deze Psalm gaat over een verlangen naar het wonen bij God. De Psalmist is zo enthousiast over het wonen bij God dat hij ons als het ware meeneemt in dat verlangen. In poëtische taal wordt er gesproken over de woning van God: hoe lieflijk is uw woning, mijn ziel verlangt naar de voorhoven van de Heer.
Herkennen we ons in dat verlangen? Misschien wel als je dagelijks alle beelden ziet in de wereld, van oorlog en geweld, van pijn en verdriet. Beelden waarvan we niet goed weten hoe het ooit goed moet komen. In mijn wanhoop strek ik me dan meestal uiteindelijk maar uit naar God: ik verlang dan naar zijn woning, waar recht en gerechtigheid is, waar het goed is. Waar geen dood en pijn meer is. Waar kinderen veilig zijn.
Misschien verlang je er ook naar als dit jaar een geliefde je is ontvallen. Je rouwt en in het gemis kun je soms verlangen naar de plek waar die ander is. Waar je in Christus verenigd wordt, Thuis komt. De glans van het leven kan zo veranderd zijn, waardoor je zelf ook naar het wonen bij God verlangt.
Maar ons verlangen wordt ook wel beproefd, want we willen ook heel graag lang leven op aarde. Meemaken dat onze kinderen groot worden, onze kleinkinderen opgroeien. Leven omdat je nog zoveel wilt doen, leven omdat je zo geniet van alles wat je mag doen in je werk, thuis of op school. Een sterke levensdrang kenmerkt ons mensen, wat natuurlijk ook iets is dat God ons geeft.
Hoe leef je dan in verlangen naar het huis van de Heer? En hoe kun je er ook naar toe-leven? In deze mooie Psalm klinkt de weg van ons leven:
Gelukkig wie wonen in uw huis, gedurig mogen zij U loven. sela
Gelukkig wie bij U hun toevlucht zoeken, met in hun hart de wegen naar U.
Trekken zij door een dal van dorheid, voor hen verandert het in een oase; rijke zegen daalt als regen neer.
Steeds krachtiger gaan zij voort om in Sion voor God te verschijnen.
We worden aangemoedigd om op onze levensweg onze toevlucht te zoeken bij God, in alle dagelijkse dingen. In de moeilijkheden en de vreugden die op je weg komen, God zoeken. Telkens weer. En dan ga je steeds ‘krachtiger’ voort, staat er in de Psalm. In die reis van je leven ontstaat dat verlangen.
Dat verlangen ontstaat in gebed, in het zoeken van Gods toevlucht en nabijheid juist op alle doordeweekse dagen van je leven. Een diep verlangen; beter 1 dag in uw voorhoven op en op de drempel van Gods huis, dan duizend dagen daarbuiten.
Dat verlangen ontstaat ook wanneer we met elkaar praten over Gods huis waar we naar onderweg zijn. In de kerk, in de diensten, in gesprekken met elkaar. En juist dat verlangen helpt ons ook om over ons eigen sterven te praten. We hopen dat in dit seizoen op verschillende momenten te gaan doen. Memento mori, gedenk te sterven, of: denk eraan te moeten sterven. Het is een opdracht voor ons allemaal, om zo op weg te zijn en ‘als nieuw’ te worden in het licht van Gods Koninkrijk.
ds. Jantine Veenhof
terug
Agenda
Gebedsgroep
di 05 nov 2024 om 20:00 uurWoensdagAvondKring (WAK)
wo 06 nov 2024 om 19:00 uurTienerrestaurant Kinderwinkel
do 07 nov 2024 om 18:00 uurContact
PredikantJantine Veenhof
T 070-406 1147
Marcuskerk
Jan Luykenlaan 92, Den Haag
T 070-388 6874
Algemeen Nut Beogende Instelling (ANBI)
Protestantse Gemeente 's-Gravenhage
RSIN 81 40 79 313
> Lid worden (inschrijfformulier)
> Contactpagina