Nieuws en actualiteiten
vanuit De Drieklank

27 april 2023

Eerst zien en dan geloven

Een van de twaalf, Tomas (dat betekent ‘tweeling’), was er niet bij toen Jezus kwam. Toen de andere leerlingen hem vertelden: ‘Wij hebben de Heer gezien!’ zei hij: ‘Alleen als ik de wonden van de spijkers in zijn handen zie en met mijn vingers kan voelen, en als ik mijn hand in zijn zij kan leggen, zal ik het geloven.’ Een week later waren de leerlingen weer bij elkaar en Tomas was er nu ook bij. Terwijl de deuren gesloten waren, kwam Jezus in hun midden staan. ‘Ik wens jullie vrede!’ zei hij, en daarna richtte hij zich tot Tomas: ‘Leg je vingers hier en kijk naar mijn handen, en leg je hand in mijn zij. Wees niet langer ongelovig, maar geloof.’ Tomas antwoordde: ‘Mijn Heer, mijn God!’ Jezus zei tegen hem: ‘Omdat je me gezien hebt, geloof je. Gelukkig zijn zij die niet zien en toch geloven.’
Johannes 20:24-29

Eerst zien en dan geloven. Net als Tomas wil ik vaak liever eerst zien en dan pas geloven.

De afgelopen tijd gebeuren er veel bijzondere dingen in de Marcuskerk. Ik vertelde het ook in mijn preek op zondag 23 april. Onverwachte mails met vragen van mensen die gedoopt willen worden. En hoe zij vervolgens mee willen doen met de alpha cursus en ook hun partner of moeder meenemen. Het aantal cursisten dat in een week verdubbelde waardoor we nu een mooie alphagroep hebben. De doop van de kleinkinderen van Iris van Gestel en Jeroen. De doop van Jan van Emmerik. Alle migranten in onze gemeente die meelevend zijn, hebben inmiddels een verblijfsvergunning. En dan nog al die wonderen die er in onze persoonlijke levens gebeuren en die we delen in het pastoraat en op andere plekken.

Allemaal wonderen die op ons af komen en waarvan we kunnen zeggen: het gebeurt en we gaan weer verder. Maar het is zo bijzonder als er mensen zijn die hun leven willen geven aan God en Jezus. Die gedreven worden door Gods Geest naar onze gemeente en dat we mogen zien dat God allang in hun leven betrokken en aan het werk is. Het zijn zegeningen en wonderen die we gemakkelijk kunnen wegwuiven, maar we mogen ze zien als het werk van Gods Geest in onze gemeente.

Het maakt me dankbaar en ook wel verwonderd en stil. Zo dichtbij komt Jezus, om te laten zien dat Hij leeft. Net als bij Tomas in Johannes 20. We lezen hoe Tomas door Jezus uitgenodigd wordt om dichtbij te komen als hij wil weten of het Jezus echt is. Hij mag Jezus aanraken. Tomas mag bij Jezus zijn wonden aanraken, en ziet hoe Jezus daadwerkelijk is opgestaan uit de dood. Zo ervaar ik zelf ook iets van de kracht van de opstanding in onze gemeente. De Heer is zichtbaar aanwezig; Hij is bijna aan te raken. Hij nodigt ons uit het wonder te zien.

Eerst zien en dan geloven. Jezus wijst het niet af, Hij nodigt uit het te zien en de wonderen en zegeningen met elkaar te benoemen. Ook in je eigen leven. In het pastoraat, op de kringen en bij de koffie. Ik begreep dat er in de Dinsdagavondkring (DAK) door een ieder zijn geloofstijdlijn was gedeeld. Met daarin de momenten waarop het geloof aanwezig is, veranderd is, weggevallen of juist weer is terug gekomen. Het zijn momenten van zegen die je deelt met elkaar. De wonderen in je eigen biografie en leven die je mag zien als de momenten waarop God je leven leidt.

Laten we dat vasthouden en met elkaar delen. Niet wegwuiven. Niet normaal vinden. Maar ze koesteren als wonderen van God die met zijn Geest ons leven en onze gemeenschap leidt. We zijn op weg naar de Hemelvaart van Jezus en de uitstorting van de Heilige Geest met Pinksteren. De Geest die levend houdt wat Jezus ons heeft geleerd. Hij nodigt uit om dat met elkaar te delen.

ds. Jantine Veenhof