Nieuws en actualiteiten
vanuit De Drieklank
30 mrt 2023
Meditatie
30 maart 2023
Met de boom des levens wegend op zijn rug
Met de boom des levens
wegend op zijn rug
droeg de Here Jezus
Gode goede vrucht.
Kyrie eleison,
wees met ons begaan,
doe ons weer verrijzen
uit de dood vandaan.
In deze tijd van veertig dagen voor Pasen staan we stil bij de weg die Jezus ging. Met het kruis op zijn rug, doodzwaar wegend en drukkend, de boom des levens. Zwoegend door het leven. Het leven zwaar wegend.
Ik vind het bijzonder om te horen wanneer in de kerk gemeenteleden zeggen dat het zo mooi en waardevol is dat Jezus dat deed. Dat Hij mens is geworden en ons leven deelt. Dat Hij het leven met zich meedroeg, zo zwaar als het was. “Daardoor weet ik dat Jezus mij volledig begrijpt,” zo zegt iemand weleens.
Jezus komt ons in deze veertig dagen voor Pasen inderdaad heel dichtbij. Wanneer wij dat lied zingen, ‘Met de boom des levens wegend op zijn rug’, denken we misschien ook wel aan zware momenten in ons eigen leven. Het zijn de momenten waarop het leven, onze levensboom, inderdaad doodzwaar weegt ook op onze rug. Het zijn de momenten waarop wij ons, langer of korter, voortslepen in het leven.
Elk huis kent zijn kruis, heel verschillend, maar we kennen oud en jong onze moeiten en verdriet in het leven. Naast uiteraard veel vreugdevolle momenten en zegeningen, kent ook ieder leven zwaarte.
Verlies van dierbaren kan bijvoorbeeld zwaar drukken. Wanneer onze ouders, of partner, man of vrouw, vrienden of kennissen, of zelfs een kind ons ontvalt, valt er een leegte. Hoe nu verder?
Help het dan om Christus te kennen die ons leven deelt?
Ben je dan niet meer verdrietig, omdat een dierbare is overleden, of omdat je iemand mist, bijvoorbeeld vanwege onenigheid in je gezin, of een scheiding? Of om verdriet om uw kinderen, of kleinkinderen om verdriet in hun leven?
Zeker niet. Juist niet. In het kennen van Christus ga je je verdriet juist niet uit de weg, en ook niet het verdriet van anderen. Het verdriet, of de eenzaamheid, is er. Daar kun je niet omheen.
Jezus laat ons in zijn leven, en juist ook in zijn eenzaamheid en lijden in deze veertig dagen voor Pasen, zien dat Hij dat lijden, dat verdriet, serieus neemt. Dat Hij daarin deelt. Dat Hij het voelt, zoals wij dat ook voelen.
Dat is zo bijzonder aan het leven van Jezus, aan het christelijk geloof: het gaat het lijden en verdriet, ook in uw leven, niet uit de weg. Integendeel. Het is er, je voelt het. En Jezus voelt het eveneens, als mensgeworden God. Hij deelt in ons bestaan.
Is dat het dan? Je verdriet voelen en daarmee verder? Paulus zegt in de bijbel: Ik wil één met Christus zijn. Dat betekent: net als Jezus het verdriet voelen en serieus nemen, én daarin God ervaren. Weten dat God de Vader daarbij is. Dat Hij in ons lijden aanwezig is: Ik ben, zo is zijn Naam. God die in Christus laat zien: in uw lijden, in uw verdriet, ben Ik er!
Dat is mooi gezegd. Maar wanneer je rouwt, kan God heel ver weg voelen, afwezig zelfs, verlaten in eenzaamheid. De eenzaamheid die Jezus ook ervaarde toen Hij uitriep: ‘Mijn God, mijn God, waarom hebt U mij verlaten?’
Daarom is het goed als wij als gemeenschap in die momenten ook naar elkaar omzien. Dat we de hoop in Christus ook delen met elkaar wanneer we het moeilijk hebben of dat nodig hebben. Ik vind het dan ook mooi om te zien dat we dat ook doen: we vormen echt een gemeenschap. Ik zie het gebeuren wanneer ik gemeenteleden elkaar zie opzoeken, of hoe er gedeeld en voor elkaar gezorgd wordt op de kringen en in de gebedsgroep. Hoe we kaarten sturen of met elkaar praten bij de koffie. Met een lach en een traan. Door onze aanwezigheid bij en liefde voor elkaar, door ons gebed, brengen we Christus in het leven van de ander.
Met de boom des levens wegend op zijn rug
gaat over Jezus die ons lijden kent en daarin deelt. Dat is een wonderlijk mysterie, een wonderlijke waarheid. Door zo aanwezig te zijn in ons mensenleven deelt Hij ook in jouw bestaan. Dat betekent dat er altijd ondergrond is in je verdriet, in je pijn. Er is geen ondoorgrondelijke leegte onder ons bestaan, want God is daar. Hij heeft dat in Christus laten zien: Hij deelde in onze diepste diepte, om te tonen: Ik ben er. Daarom konden we ook zingen:
droeg de Here Jezus Gode goede vrucht.
Dat vind ik zo mooi aan het christelijk geloof: we vertrouwen ons niet toe aan een leer, maar aan een persoon: Jezus Christus. In zijn leven, sterven en opstanding, in zijn persoon ontmoet je de waarheid. Die waarheid kun je niet grijpen, of vastpakken, maar is een kennen, zoals je je partner, of kind, of vriend of vriendin kent.
Zo komt God ons in Christus nabij. Natuurlijk in de vreugdevolle momenten in ons leven. Maar ook in de zwaarte ervan, waarbij we in deze veertig dagen voor Pasen in het bijzonder stilstaan. Jezus deelde in ons leven, en daarom weten we dat God altijd is, zelfs in ons diepste verdriet. Ja zelfs in ons eigen sterven, ooit, vroeger of later.
We leven toe naar Pasen. Hij overwint de dood. En we zullen zingen van de ‘Gode goede vrucht’.
Gezegend Pasen,
ds. Jantine Veenhof
Met de boom des levens wegend op zijn rug
Met de boom des levens
wegend op zijn rug
droeg de Here Jezus
Gode goede vrucht.
Kyrie eleison,
wees met ons begaan,
doe ons weer verrijzen
uit de dood vandaan.
In deze tijd van veertig dagen voor Pasen staan we stil bij de weg die Jezus ging. Met het kruis op zijn rug, doodzwaar wegend en drukkend, de boom des levens. Zwoegend door het leven. Het leven zwaar wegend.
Ik vind het bijzonder om te horen wanneer in de kerk gemeenteleden zeggen dat het zo mooi en waardevol is dat Jezus dat deed. Dat Hij mens is geworden en ons leven deelt. Dat Hij het leven met zich meedroeg, zo zwaar als het was. “Daardoor weet ik dat Jezus mij volledig begrijpt,” zo zegt iemand weleens.
Jezus komt ons in deze veertig dagen voor Pasen inderdaad heel dichtbij. Wanneer wij dat lied zingen, ‘Met de boom des levens wegend op zijn rug’, denken we misschien ook wel aan zware momenten in ons eigen leven. Het zijn de momenten waarop het leven, onze levensboom, inderdaad doodzwaar weegt ook op onze rug. Het zijn de momenten waarop wij ons, langer of korter, voortslepen in het leven.
Elk huis kent zijn kruis, heel verschillend, maar we kennen oud en jong onze moeiten en verdriet in het leven. Naast uiteraard veel vreugdevolle momenten en zegeningen, kent ook ieder leven zwaarte.
Verlies van dierbaren kan bijvoorbeeld zwaar drukken. Wanneer onze ouders, of partner, man of vrouw, vrienden of kennissen, of zelfs een kind ons ontvalt, valt er een leegte. Hoe nu verder?
Help het dan om Christus te kennen die ons leven deelt?
Ben je dan niet meer verdrietig, omdat een dierbare is overleden, of omdat je iemand mist, bijvoorbeeld vanwege onenigheid in je gezin, of een scheiding? Of om verdriet om uw kinderen, of kleinkinderen om verdriet in hun leven?
Zeker niet. Juist niet. In het kennen van Christus ga je je verdriet juist niet uit de weg, en ook niet het verdriet van anderen. Het verdriet, of de eenzaamheid, is er. Daar kun je niet omheen.
Jezus laat ons in zijn leven, en juist ook in zijn eenzaamheid en lijden in deze veertig dagen voor Pasen, zien dat Hij dat lijden, dat verdriet, serieus neemt. Dat Hij daarin deelt. Dat Hij het voelt, zoals wij dat ook voelen.
Dat is zo bijzonder aan het leven van Jezus, aan het christelijk geloof: het gaat het lijden en verdriet, ook in uw leven, niet uit de weg. Integendeel. Het is er, je voelt het. En Jezus voelt het eveneens, als mensgeworden God. Hij deelt in ons bestaan.
Is dat het dan? Je verdriet voelen en daarmee verder? Paulus zegt in de bijbel: Ik wil één met Christus zijn. Dat betekent: net als Jezus het verdriet voelen en serieus nemen, én daarin God ervaren. Weten dat God de Vader daarbij is. Dat Hij in ons lijden aanwezig is: Ik ben, zo is zijn Naam. God die in Christus laat zien: in uw lijden, in uw verdriet, ben Ik er!
Dat is mooi gezegd. Maar wanneer je rouwt, kan God heel ver weg voelen, afwezig zelfs, verlaten in eenzaamheid. De eenzaamheid die Jezus ook ervaarde toen Hij uitriep: ‘Mijn God, mijn God, waarom hebt U mij verlaten?’
Daarom is het goed als wij als gemeenschap in die momenten ook naar elkaar omzien. Dat we de hoop in Christus ook delen met elkaar wanneer we het moeilijk hebben of dat nodig hebben. Ik vind het dan ook mooi om te zien dat we dat ook doen: we vormen echt een gemeenschap. Ik zie het gebeuren wanneer ik gemeenteleden elkaar zie opzoeken, of hoe er gedeeld en voor elkaar gezorgd wordt op de kringen en in de gebedsgroep. Hoe we kaarten sturen of met elkaar praten bij de koffie. Met een lach en een traan. Door onze aanwezigheid bij en liefde voor elkaar, door ons gebed, brengen we Christus in het leven van de ander.
Met de boom des levens wegend op zijn rug
gaat over Jezus die ons lijden kent en daarin deelt. Dat is een wonderlijk mysterie, een wonderlijke waarheid. Door zo aanwezig te zijn in ons mensenleven deelt Hij ook in jouw bestaan. Dat betekent dat er altijd ondergrond is in je verdriet, in je pijn. Er is geen ondoorgrondelijke leegte onder ons bestaan, want God is daar. Hij heeft dat in Christus laten zien: Hij deelde in onze diepste diepte, om te tonen: Ik ben er. Daarom konden we ook zingen:
droeg de Here Jezus Gode goede vrucht.
Dat vind ik zo mooi aan het christelijk geloof: we vertrouwen ons niet toe aan een leer, maar aan een persoon: Jezus Christus. In zijn leven, sterven en opstanding, in zijn persoon ontmoet je de waarheid. Die waarheid kun je niet grijpen, of vastpakken, maar is een kennen, zoals je je partner, of kind, of vriend of vriendin kent.
Zo komt God ons in Christus nabij. Natuurlijk in de vreugdevolle momenten in ons leven. Maar ook in de zwaarte ervan, waarbij we in deze veertig dagen voor Pasen in het bijzonder stilstaan. Jezus deelde in ons leven, en daarom weten we dat God altijd is, zelfs in ons diepste verdriet. Ja zelfs in ons eigen sterven, ooit, vroeger of later.
We leven toe naar Pasen. Hij overwint de dood. En we zullen zingen van de ‘Gode goede vrucht’.
Gezegend Pasen,
ds. Jantine Veenhof
terug
Agenda
Kerkdienst
zo 28 jul 2024 om 10:00 uurGebedsgroep
di 30 jul 2024 om 20:00 uurKerkdienst
zo 04 aug 2024 om 10:00 uurContact
PredikantJantine Veenhof
T 070-406 1147
Marcuskerk
Jan Luykenlaan 92, Den Haag
T 070-388 6874
Algemeen Nut Beogende Instelling (ANBI)
Protestantse Gemeente 's-Gravenhage
RSIN 81 40 79 313
> Lid worden (inschrijfformulier)
> Contactpagina