Nieuws en actualiteiten
vanuit De Drieklank

24 januari 2022

Handelingen 9: 36 - 42
In Joppe woonde een leerlinge die Tabita heette, in onze taal is dat Dorkas. Ze deed veel goeds voor anderen en gaf vaak geld aan de armen. Maar juist in die tijd werd ze ziek en stierf. Ze werd gewassen en in het bovenvertrek opgebaard. Omdat Lydda dicht bij Joppe ligt, stuurden de leerlingen, die gehoord hadden dat Petrus daar was, twee mannen naar hem toe met het dringende verzoek om direct te komen. Petrus ging meteen met hen mee. Na zijn aankomst werd hij naar het bovenvertrek gebracht, waar de weduwen om hem heen kwamen staan en hem huilend de tunica’s en mantels lieten zien die Dorkas nog maar pas gemaakt had. 
Petrus stuurde iedereen weg, waarna hij knielde om te bidden. Na het gebed draaide hij zich om naar het lichaam en zei: ‘Tabita, sta op!’ Ze opende haar ogen, en toen ze Petrus zag ging ze rechtop zitten. Hij nam haar bij de hand en hielp haar opstaan, en toen hij de heiligen en de weduwen weer binnengeroepen had, liet hij hun zien dat ze weer leefde. Dit voorval werd in heel Joppe bekend en velen kwamen tot geloof in de Heer.

Het is dinsdagavond. Om 20.00 uur komen we on-line samen met onze bijbelgroep. Langzaam druppelt een ieder van onze migrantenbijbelgroep binnen in de “huiskamer” van Zoom. We praten met elkaar hoe het gaat. We denken met elkaar mee over alle procedures en zijn blij en dankbaar met hen die net een status hebben gekregen en het leven aan het opbouwen zijn. We delen persoonlijke zorgen van ziekte en dagelijkse beslommeringen. We bidden met elkaar om Gods Geest, voor Zijn nabijheid in ons leven en op deze avond als we opnieuw in de bijbel lezen. Vorig seizoen lazen we het evangelie van Lucas en dit seizoen zijn we verder gegaan in Handelingen. 
De verhalen van de eerste christelijke gemeenschappen verbazen ons. Hoe mensen zoals Petrus en de andere apostelen hun geloof delen met anderen en standvastig blijven, als ze onderdrukt en tegengewerkt worden. God blijft trouw en het evangelie vindt zijn weg door de wereld. 
Vanavond lezen we uit Handelingen 9. We lezen hoe Saulus groots in zijn kraag gegrepen wordt door God. Hij die eerst anderen vervolgde, wordt nu zelf de meest vrome prediker. Hij wordt een van de belangrijkste en bekendste mensen uit de bijbel. Maar in Handelingen lezen we ook over mensen in de luwte. 
Zo switchen we in Handelingen 9 naar een vrouw die Tabita heet, ook wel Dorkas genoemd. Beide namen betekenen “gazelle”. Het is een vrouw zoals jij en ik. Ze is geen gelovige die hoog van de toren blaast, maar geeft haar geld aan de armen en gebruikt haar handen om zich in te zetten voor God. Ze maakt tunieken en mantels voor hen die dat nodig hebben.
Zo is zij met al haar liefdevolle handwerk een van de beste vrijwilligers van de eerste gemeenschappen in het Nieuwe Testament. Ze deed me denken aan onze geliefde gemeenteleden die ons de afgelopen weken ontvallen zijn. Mevrouw Evers die zich eigenlijk op dezelfde manier als Tabita inzette door met haar handen God te dienen. Ik heb over haar geschreven in haar ‘in memoriam’. Ze maakte vele knutsels en kaarten tot eer van God en anderen. Meneer Pronk, meneer Biegel en mevrouw Van Starkenburg droegen allen op hun eigen manier bij aan onze gemeenschap, nog tot op hoge leeftijd met allerlei klusjes en door zorg te dragen voor anderen. Zo zijn er velen van ons die vaak achter de schermen veel betekenen voor een ander. Vaak in de luwte. Zij hebben geen grote bekeringsverhalen zoals Saulus, maar zijn zoals Tabita. In de luwte doen ze hun ding en eren zij God en de naaste. God blijft Tabita en ons allen trouw, zelfs door de dood heen. 
In de migrantenbijbelgroep sluiten we de avond af met Petrus die bij Cornelius komt. Als niet-jood komt hij tot geloof en wordt hij en zijn huis gedoopt. Het zijn net mensen. Net als wij daar in de “huiskamer” van Zoom. Het goede Nieuws heeft ook ons bereikt. Grenzen tussen mensen worden doorbroken, het goede Nieuws is voor iedereen. We zijn er stil van. Een van de leden van de groep zegt in zijn beste Nederlands: “Dit is echt heel mooi.”
En dat is het. Ik sluit de Zoom-sessie af met een dankbaar hart.

ds. Jantine Veenhof