Nieuws en actualiteiten
vanuit De Drieklank

30 november 2021

Romeinen 12:2
U moet uzelf niet aanpassen aan deze wereld, maar u veranderen door uw gezindheid te vernieuwen, om zo te ontdekken wat God wil en wat goed, volmaakt en Hem welgevallig is.

In onze voorjaarsvakantie waren we een paar dagen in Bergen aan Zee en Schoorl. Daar vlakbij bevindt zich het klooster van Egmond Binnen. Meestal gaan we daar wel even langs, om even in de boekwinkel te kijken, in de kerk een kaarsje te branden en te genieten van deze mooie plek van rust en bezinning vlakbij zee.

Sinds kort ken ik iemand die daar is ingetreden. Monnik Geerard ken ik uit mijn studententijd in Amsterdam en de kerk waar ik toen werkzaam was. Nog maar een aantal jaren geleden is hij ingetreden. Een verrassende keuze voor iemand die werkzaam was in de sociale hulpverlening en een gewoon leven leidde net als wij allemaal. Hij is nu drie jaar in dit klooster en inmiddels is hij een gewijde monnik. Ik ontmoet hem in het klooster en we spreken met elkaar over het leven in het klooster. Hij studeert, maakt nog altijd prachtige foto’s en kunst, hij ontvangt gasten en werkt in de kloostertuin. Hij vertelt me dat het wereldnieuws nog veel harder bij hem binnenkomt dan in zijn leven in Amsterdam. Juist omdat hij zich zo concentreert in zijn dagelijks leven op God en er veel minder ruis is uit de wereld, komt dat nieuws harder binnen.

Zijn woorden blijven nog een lange tijd in mijn gedachten. Ik herken er iets van. Ik noem het hier thuis weleens ‘Weltschmerz’. Pijn in je hart om de wereld, om de gruwelijkheden, de verdeeldheid en ongerechtigheid, de verschrikkingen die mensen elkaar aan doen. Hoe meer en meer je je verbindt met God, des te meer kom je dichtbij het hart van God, wie God ten diepste is en wat Hem beweegt. En des te meer word je dan door die dingen geraakt waardoor God ook geraakt wordt. En ik moest denken hoe de bijbel dat met het woord ‘gezindheid’ omschrijft. In Romeinen 12 lezen we dat we onze gezindheid mogen vernieuwen, om zo te ontdekken wat God wil en wat goed, volmaakt en Hem welgevallig is. 

Dichtbij God proberen te leven is niet altijd comfortabel. Het opent je ogen voor dat wat God aan het hart gaat. Het schuurt, het schrikt ons wakker, het laat ons niet koud. Wegkijken is dan eigenlijk niet mogelijk. We moeten het erin uithouden, ermee omgaan en doen wat in onze mogelijkheden ligt. Het is een dagelijkse opdracht.

Maar hoe doe je dat? Iemand die laat zien hoe je dat kunt doen is Maria. Als zij door de engel Gabriel wordt bezocht met die blijde boodschap dat zij de Verlosser mag baren, dan zien we dat haar gezindheid verandert. In haar lofzang zingt ze wat het hart van de Vader haar ingeeft in Lucas 1:  

‘Mijn ziel prijst en looft de Heer,
mijn hart juicht om God, mijn redder:
Hij heeft oog gehad voor mij, zijn minste dienares.
Alle geslachten zullen mij voortaan gelukkig prijzen,
ja, grote dingen heeft de Machtige voor mij gedaan,
heilig is zijn naam.
Barmhartig is Hij, van geslacht op geslacht,
voor al wie Hem vereert.
Hij toont zijn macht en de kracht van zijn arm
en drijft uiteen wie zich verheven wanen,
heersers stoot Hij van hun troon
en wie gering is geeft Hij aanzien.
Wie honger heeft overlaadt Hij met gaven,
maar rijken stuurt Hij weg met lege handen.
Hij trekt zich het lot aan van Israël, zijn dienaar,
zoals Hij aan onze voorouders heeft beloofd:
Hij herinnert zich zijn barmhartigheid
jegens Abraham en zijn nageslacht,
tot in eeuwigheid.’

Haar hart weet van de nood van de wereld, maar de gezindheid van de Verlosser die komt, wordt haar gezindheid. En ze ontvangt geloof: Hij zal de Redder zijn van de wereld, bij Hem mogen we de wereld met al haar ongerechtigheid, pijn en verdriet neerleggen. Al onze ‘Weltschmerz’ mogen we geven aan Hem. Want het Kerstkind is degene die het begin zal zijn van een nieuwe hemel en aarde, van een toekomst met vrede en recht. Hij komt, in ons leven van alledag.

Ik hoop dat we ons in deze onzekere tijd naar Hem mogen uitstrekken. Naar het Kerstkind dat komt. Hij die onze gezindheid verandert, maar die ons ook oproept alles bij Hem neer te leggen. Hij kent ons leven van binnenuit, onze dagelijkse zorgen, maar ook de grote wereldwijde rampen. 
Naar Hem mogen verlangen in deze adventstijd op weg naar kerst. Ik hoop dat onder ons de gezindheid mag heersen die Christus Jezus had.

ds. Jantine Veenhof